Langs de Okavango rivier in Namibië

Woensdag 8 augustus 

Jeah, vandaag mochten we uitslapen, 7 uur wakker, inpakken, tenten afbreken en opruimen in de bus, en 8 uur aan het ontbijt. Pretty heeft wentelteefjes gebakken! En dat doet ze ook heel handig, kan ik nog wat van leren kwa 'buiten koken'. Ze heeft twee droge boterhammen in haar handen en de door het ei gehaalde boterhammen pakt ze daar dan mee op, geen vieze handen en ook weinig borden vuil. Sowieso zijn de mensen in Afrika erg handig en creatief om met beperkte middelen van alles te doen. 

De rit gaat vandaag over aardig goede weg een uur of twee westwaarts, een paar kilometer landinwaarts van de Okavango rivier. Je ziet de rivier niet. Er zijn veel dorpjes langs de kant van de weg. De mensen hebben vaak een gemeenschappelijke kraan langs de kant van de weg, bij sommige zijn ze kleding aan het wassen. Veel mensen lopen langs de weg met jerrycans of andere spullen. Ook af en toe een school. Kinderen dragen uniformen. 

We stoppen eerst een kwartiertje in Divundu bij een grote winkel met beperkt assortiment. Ook een bankloket. De mensen staan hiervoor in een lange rij. We kopen weer een 5 literfles water en wat lekkers voor onderweg. 

Tegen twaalf uur zijn we op onze volgende bestemming: ''n Kwazi River Lodge, vlakbij de grotere stad Rundu. Een lodge vandaag! We kunnen pas tegen tweeën onze lodge in, we lunchen eerst bij de truck. Pretty tovert daar in no time weer een goeie picknick tevoorschijn, rijstsalade en wat over was van gisteren van het vleesstoofpotje en dan koud. 

Dit lodgecomplex is door een blanke Zuid-Afrikaan gebouwd en gestart, maar iedereen die hier werkt komt van het dorp hier vlakbij. 

Na installeren in onze hut (echt super, met z'n vieren een eigen badkamer, geen ramen maar gaas, warm water met zonnecollectoren, kleine lampjes van een klein PV-paneeltje, en alleen tussen 16 en 22 uur stroom en meer lamoen van een generator). Heel smaakvol gebouwd, van grof steen en veel hout met hele grote rieten daken. Ze staan allemaal met het gezicht naar de rivier toe en aan de overkant ligt.... Angola. Je ziet mensen aan de overkant bij de rivier wassen, zwemmen en vissen. En je hoort ze. Verderop wat hoger op de oever een dorp. 

Tijd om een handwasje sokken en onderbroeken van Daan en Felien te doen. Het is echt heet nu, dus het is ook zo droog. Dan een plons in het koude kleine zwembadje en om 3 uur is er thee en cake in de bar. Ook weer zo mooi gelegen aan de rivier. Weer even plonzen, wat rommelen in de lodge en aankleden.  

Om 4 uur starten we een 'village walk' olv een inwoner van het naburige dorp. Hij heet Marcus en spreekt goed Engels. Zijn dorp maakt deel uit van de Kavango stam. Er zijn in Namibie onder de zwarte mensen iets van 11 traditionele stamvolkeren. En in dit gebied leven de meesten van hen, dit is het dichtst bevolkte deel van Namibië, alleen maar donkere mensen. 

Het is echt indrukwekkend. We bezoeken eerst even de grensovergang naar Angola, waar zeg maar de 'pont' is: 3 houten kano's. Angolezen komen hiermee naar hier om in Rundu boodschappen te doen. Er is daar echt bijna niets. Ze mogen voor 2 of 3 dagen wel naar hier. Er is net een ouder echtpaar dat wordt overgezet met zakken graan, een koffer en nog meer. De kano gaat 2 keer op en neer, ander kan 't niet allemaal in 1 keer mee.

Marcus is 27 en heeft 3 kinderen en is door de doprsoudsten aangewezen als secretaris van het dorp. Zijn huwelijk was gearrangeerd. Maar als ik met hem had moeten trouwen was het niet erg geweest ;-) Deze man is vol positiviteit en zelfvertrouwen, geweldig. Hij vertelt vol enthousiasme over de tradities, wetten en het geloof in het dorp, en ook dat zijn generatie verandering wil, en dat dat wel kan, maar langzaam gaat. Ze zijn heel blij met de lodge en de werkgelegenheid die deze biedt. De jonge mensen zijn allemaal naar school geweest en spreken Engels, de ouderen alleen het Kavango. Marcus is tolk. Hij betrekt de mensen die we bezoeken en ons bij elkaar, laat ons vragen stellen en gesprekken voeren. 

We bezoeken iets van 4 familie-erven. Het is overal arm. De mensen leven op het kale zand en in hutjes. 

Ik stop nu, de truck komt eraan, we waren aan het wachten op vertrek bij de WiFi in de bar, maar moet nu weg.